در حال حاضر تحقیقاتی برای یافتن درمان بیماری ام اس که شامل درمان های موثرتر ،بهتر و قابل تحمل تر برای ام اس عود کننده- فرو کش کننده در حال انجام است.با توجه به تغییرات گسترده بر روی بیماری ام اس ، درمان این بیماری هر روز در حال پیشرفت و تغییر است. داروهای موجود برای درمان ام اس از نظر کاربرد به سه گروه اصلی تقسیم بندی می شوند:

۱.برای حملات بیماری:

برای این نمونه می توان از متیل پردنیزولون تزریقی ،ایمونوگلوبین داخل وریدی و تعویض خون نام برد.

۲.برای کنترل علائم بیماری:

بیش از ۳۰ داروی مختلف به این منظور بکار می روند.به طور مثال از آمانتیدین برای درمان خستگی و از باکلوفن برای مقابله با سفتی عضلانی (اسپاسم) استفاده می شود.

• برای کنترل سیر بیماری:

از این گروه می توان به دارو های زیر اشاره کرد:

۱.اینتر فرون ها

۲.گلاتیرامراستات

۳.میتو کسانترون

۴.ناتالی زوماب

۵.فینگولیمود

• درمان علامتی:

شامل درمان علائم بیماری نظیز ضعف عضلانی ،اسپاسیتی،احساس درد،اختلال حس موقعیت،آتاکسی،لرزش،دیس آرتری،اختلال دید،سرگیجه،اختلال عملکرد مثانه و روده،اختلال جنسی، افسردگی، اختلالات شناختی و خستگی.

• درمان حملات:

کورتیکواستروئید ها: پزشکان بیشتر موارد دوره ی کوتاهی از کورتیکوستروئید های خوراکی یا وریدی را برای کاهش التهاب در بافت عصبی و کاهش دوره شعله ور شدن بیماری به کار می گیرند.با وجود این مصرف طولانی این دارو ها ممکن است عوارض جانبی مثل پوکی استخوان و فشار خون بالا ایجاد کند.

پلاسما فرز: تعویض پلاسما ممکن است در بیماران با ناتوانی ناشی از حملات شدید مولتیپل اسکلروزیس که به درمان با مقادیر زیاد استروئید جواب نمی دهند مفید باشد.

• درمان آلترناتیو:

فیزیوتراپی و کاردرمانی: یک فیزیوتراپیست یا کارشناس کار درمانی می تواند تمرین های تقویت عضلانی را به بیمار آموزش داده و نشان دهد چگونه وسایلی که کارهای روزمره را تسهیل می کنند بکار ببرد. این امر می تواند به استقلال فرد کمک کند.